مردان بزرگِ آرزوهاي کودکي ما، مردماني بودند از همين کوچه و محله‌ها و از جنس همين مردم. آمدند تا هرچند کوتاه براي مدتي شادي و لذت حقيقي را به رخ ما بکشند و بروند. آمدند و آن‌قدر که دنياداران زندگي را جدي گرفته بوند، اينان مرگ را به سخره گرفتند... (فَرِحِينَ بِمَا آتَاهُمُ اللّهُ مِن فَضْلِهِ (از فضيلتي که خدا نصيبشان کرده است شادمانند ).

تا اين جا عالي بود اما شعرش سبک سرانه بود