مردم تو تبيان! ياد شهدا وقت و رمان نمي خواد حالم بهم خورد رفتم توي هرچي سايت و وبلاگ آدم هاي به در خيره شده و قلب هاي شكسته و صفحه هاي سياه ديدم اين دل شكستگي ماست! شهميد هم اميده و نبودنش نا اميدي اين متن را هم يكي ديگه نوشته كاش مي شد مردان بزرگ آرزو هاي ما به جاي گلزار و خيرابي همت و جهانآرا و بهشتي بودن. نه مي خوام شغار بدم نه حرف هاي تكراري را تكرار كنم اين حرف مثل نسيم بهاره مي ياد ملت رو يك تكوني مي ده و مي ره و ديگه هيچ اثري ازش باقي نمي مونه؛ و از قديم هم همه گفتن كه تن مژوشانيد از باد بهار.